Βόλεϊ Γυναικών

Το 1930 και μετά την ίδρυση των τμημάτων

ποδοσφαίρου, υδατοσφαίρισης, στίβου, κολύμβησης, βόλει, ξιφομαχίας και κωπηλασίας, η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού, η οποία βρισκόταν υπό την προεδρία του Θανάση Μέρμηγκα, αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης. Το ενδιαφέρον για το γυναικείο βόλει είχε ξεκινήσει να υπάρχει ήδη από αρκετά χρόνια πιο πριν χάρη στη μεγάλη συνεισφορά του Πανιωνίου, ομάδα της Νέας Σμύρνης. Το 1925 ο Πανιώνιος είχε ξεκινήσει τη διοργάνωση πρωταθλημάτων βόλεϊ ανδρών μεταξύ συλλόγων και σχολείων σε μια προσπάθεια να προωθήσει το άθλημα. Οι αγώνες έγιναν με την άδεια του ΣΕΓΑΣ και σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία. Το 1926 διοργάνωσε και πρωτάθλημα γυναικών.Το πρωτάθλημα αυτό αποτέλεσε την αρχή του γυναικείου βόλεϊ στην Ελλάδα και ο Πανιώνιος συνέχισε να το διοργανώνει ως το 1930 βάζοντας το γυναικείο βόλεϊ στον αθλητικό χάρτη της χώρας. O Ολυμπιακός, ίδρυσε το αντίστοιχο τμήμα το 1930,τέσσερα χρόνια μετά τους πρώτους γυναικείους αγώνες πετοσφαίρισης. Αφού ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες που απαιτούνταν προκειμένου να ιδρυθεί και επίσημα το τμήμα, οι αθλήτριες που αποτελούσαν το πρώτο ρόστερ του γυναικείου τμήματος βόλει του Ολυμπιακού έλαβαν στο τοπικό πρωτάθλημα συλλόγων Πειραιά.

Ο λόγος που τα πρωταθλήματα γυναικείας πετοσφαίρισης περιορίστηκαν σε τοπικό επίπεδο ήταν το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν είχε ιδρυθεί κάποια αντίστοιχη επίσημη Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης, με αποτέλεσμα να διοργανώνεται το άθλημα, όπως προαναφέρθηκε, υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ. Η ομάδα του Ολυμπιακού ενισχύθηκε εξαρχής με σημαντικές ελληνίδες αθλήτριες, κάτι που συνεχίστηκε και τα αμέσως επόμενα χρόνια. Το 1933 η ομάδα ενισχύθηκε περαιτέρω με αξιόλογες αθλήτριες όπως ήταν η Κασόλη (η οποία μάλιστα ήταν και αρχηγός της ομάδας) αλλά και η Πετράκη, οι αδελφές Αθανασιάδου, οι αδελφές Λαγουδάκη, η Νικολέτου,η Γουλιμή, οι αδελφές Βέλλα και η Παπαδάκη.

Οι πρώτες επιτυχίες, σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο, δεν άργησαν να έρθουν, καθώς τα επόμενα χρόνια η ομάδα γυναικείου βόλεϊ του Ολυμπιακού έφτασε στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων Πρωταθλημάτων Πειραιά, το 1934 και 1935, κάτι που αποτέλεσε και την απόδειξη της μεγάλης δυναμικής του συγκεκριμένου τμήματος από τα πρώτα κιόλας χρόνια της λειτουργίας του

Μετά και την συμμετοχή της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθε αθλητική δραστηριότητα πέρασε σε δεύτερη μοίρα, με το τμήμα γυναικείας πετοσφαίρισης του Ολυμπιακού να μην αποτελεί εξαίρεση. Μεταπολεμικά, έγιναν κάποιες προσπάθειες ανασύστασης του τμήματος, οι οποίες τελικά απέδωσαν καρπούς τον Ιούνιο του 1947. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, Μιχάλης Μανούσκος, προχώρησε στην επαναλειτουργία του συγκεκριμένου τμήματος μετά από παράκληση των αθλητριών του γυναικείου τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού Δεληγιάννη, Ε. Νεράντζη, Μ. Νεράντζη, Χασαπάκη, Λεωνιδάκη, Δαμίγου, Ευστρατιάδου και Ζαντέ, οι οποίες επιθυμούσαν τη συμμετοχή τους μελλοντικά στο ρόστερ του επαναιδρυθέντος τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης του συλλόγου. Ο Μανούσκος εισάκουσε το αίτημά τους και προχώρησε στην επαναλειτουργία του τμήματος, στο οποίο μάλιστα προσέλαβε ως προπονητή τον Ούγγρο Όττο Σίμιτσεκ, ο οποίος ήταν και προπονητής μπάσκετ στη γυναικεία ομάδα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού. Το νεοσυσταθέν τμήμα γυναικείας πετοσφαίρισης του Πειραϊκού συλλόγου έδειξε από πολύ νωρίς τη δυναμική του καθώς κατέκτησε το Πρωτάθλημα Πειραιά, το 1948.

Τα επόμενα χρόνια βρήκαν το γυναικείο τμήμα πετοσφαίρισης του Ολυμπιακού σε μία διαρκή πορεία καθίζησης, το οποίο παρήκμαζε με αργούς αλλά ταυτόχρονα σταθερούς ρυθμούς. Παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τμήμα είχε παλαιότερα μεγάλη δυναμική και κατάφερε να κατακτήσει αρκετούς τίτλους, έστω και σε τοπικό επίπεδο, τα εσωτερικά προβλήματα δεν έλειπαν με αποκορύφωμα την αποχώρηση αρκετών εκ των βασικών αθλητριών του ρόστερ, οι οποίες μάλιστα δεν αντικαθίσταντο από άλλες αν όχι καλύτερες, το λιγότερο ισάξιες αθλήτριες. Αποτέλεσμα του συγκεκριμένου φαινομένου ήταν η σταδιακή διάλυση του τμήματος, η οποία μάλιστα διήρκεσε αρκετά χρόνια και συγκεκριμένα κάτι παραπάνω από δύο δεκαετίες.

Το 1970, ιδρύθηκε και επίσημα η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης, η οποία έδωσε μια μεγαλύτερη επισημότητα στο άθλημα και ανέλαβε υπό την αιγίδα της τη διοργάνωση των πανελλήνιων πρωταθλημάτων σε επίπεδο αντρών αλλά και γυναικών. Η Ε.Ο.Π. έστειλε τα απαραίτητα έγγραφα σε αρκετούς ελληνικούς συλλόγους προκειμένου να δηλώσουν συμμετοχή στο πανελλήνιο γυναικείο πρωτάθλημα πετοσφαίρισης, με τον Ολυμπιακό να είναι ένας εξ' αυτών. Ωστόσο, η επανεμφάνιση του γυναικείου τμήματος βόλεϊ του Ολυμπιακού δεν πραγματοποιήθηκε τότε, αλλά σχεδόν δύο δεκαετίες μετά. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 1988, κι ενώ ο Ολυμπιακός βρισκόταν επί της προεδρίας του Γιώργου Κοσκωτά, ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Λεωνίδας Θεοδωρακάκης, κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες ανασύστασης του γυναικείου τμήματος βόλεϊ του συλλόγου, κάτι το οποίο τελικώς κατόρθωσε. Με πρωτεργάτη τον έφορο Νικόλαο Μπαφαλούκο και προπονητές τους Θεοτόκη Μανουσαρίδη τον Γ. Μπογιατζόγλου, η ομάδα παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα Γ’ ΕΣΠΕΔΑ, το οποίο και κατακτά.

Το 1990, η ομάδα γυναικείου βόλει του Ολυμπιακού αναδείχτηκε πρωταθλήτρια στη Β’ κατηγορία, αήττητη και μάλιστα χωρίς απώλεια σετ. Το 1992 τα ηνία του γυναικείου τμήματος βόλει της ομάδας ανέλαβε ο Γιώργος Λυκούδης, ο οποίος ήταν παράλληλα προπονητής αλλά και παίκτης στην ανδρική οµάδα. Το 1993 ήρθε και η πρώτη επιτυχία στη νεότερη ιστορία του συλλόγου καθώς η ομάδα αναδείχτηκε υπό τις οδηγίες του Λυκούδη πρώτη στην Α’ ΕΣΠΕΔΑ και κατόρθωσε να προβιβαστεί στις εθνικές κατηγορίες.

Γιώργος Λυκούδης

Την περίοδο 1994–1995 το τμήμα οργανώθηκε περισσότερο και μέσω της κατάκτησης του πρωταθλήματος πετοσφαίρισης γυναικών της Α2 εθνικής κατηγορίας, κατάφερε να προβιβαστεί ως πρωταθλήτρια στην Α1. Χορηγός αναλαμβάνει η Ελένη Κόκκαλη, με προπονητή τον Γιώργο Λυκούδη και μεγάλο αστέρι της ομάδας την Ιουλία Σάλτσεβιτς αλλά και τις Κίτσου, Μανωλάκου, Νεράτζη, Ντολαπτσή. Στην πρώτη της περίοδο στην Α1, η ομάδα τερματίζει στη δέκατη θέση. Στα προημιτελικά των playoff της περιόδου 1996–1997, με πλεονέκτημα έδρας κόντρα στον Φιλαθλητικό και με 2–0 νίκες από την κανονική περίοδο, γνωρίζει τρεις συνεχόμενες ήττες και χάνει την έξοδο στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό προκαλεί οπισθοχώρηση στο τμήμα. Η είσοδος του Αιμίλιου Μαυριτσάκη στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού το 1996 σηματοδότησε τη νέα εποχή του γυναικείου τμήματος βόλεϊ του Ολυμπιακού. Ο Μαυριτσάκης ανέλαβε τη χρηματοδότηση της ομάδας, ο Γιώργος Λυκούδης παρέδωσε τη θέση του προπονητή της ομάδας µετά από τέσσερα επιτυχηµένα χρόνια στον Γιώργο Δερµάτη, ο οποίος έδωσε νέα δυναµική στο τµήµα. Παρά τις αξιόλογες προσπάθειες ενίσχυσης του τμήματος, οι φίλαθλοι του Ολυµπιακού αντιμετώπιζαν το συγκεκριμένο τµήµα µε δυσπιστία και η διοίκηση του Ερασιτέχνη αναλώνονταν κυρίως στο ανδρικό τµήµα βόλεϊ που στο μεταξύ είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1996, ενώ επίπλέον είχε προσλάβει ως προπονητή τον θρυλικό Ιταλό Τζιαµπάολο Μοντάλι.

Με πασαδόρο την Αννα Ξερικού, τη Ρωσίδα Σβίρκουν και τη Φεντότοβα από το Καζακστάν ο Ολυµπιακός έκανε πολύ καλή πορεία τη σεζόν 1996-97 και μάλιστα σε µία χρονιά που τα Βριλήσσια έχτιζαν την αυτοκρατορία τους και ο Παναθηναϊκός, ο Φιλαθλητικός και ο Ιωνικός κυριαρχούσαν. Όλα κυλούσαν ιδανικά και στα πλέι οφ η οµάδα µε πλεονέκτηµα νικών 2-0 νίκες µε τον Φιλαθλητικό ήθελε άλλη µία νίκη για να βγει στην Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία της, αλλά έχασε τρεις φορές από τον Φιλαθλητικό και τερµάτισε στην 5η θέση χωρίς ευρωπαϊκό εισιτήριο. Στην ομάδα τότε αγωνίζονταν μεταξύ άλλων οι Ζαχαρέα, Μαξίµοβα, Ζελιάσκοβα, Γκόρτσιανουκ, Κυριακίδου. Παρά τα μεγάλα ονόματα που στελέχωναν το τμήμα, οι διακρίσεις δεν έρχονται και το τμήμα βρίσκεται μεταξύ Α1 και Α2 κατηγορίας. Το 1998 τερματίζει στην έβδομη θέση. Τον επόμενο χρόνο, καθώς μετά την αποχώρηση του Αιμίλιου Μαυριτσάκη, το τμήμα έμεινε χωρίς κύριο χρηματοδότη με συνέπεια την δραματική μείωση του μπάτζετ και την μη ενίσχυση της ομάδας με αξιόλογες αθλήτριες που θα κρατούσαν σε υψηλές θέσεις την ομάδα. Αποτέλεσμα ήταν ο υποβιβασμός της ομάδας το 1999 στην Α2 , καθώς κατέκτησε την ενδέκατη θέση .

Την περίοδο 2000–2001, το γυναικείο τμήμα βόλεϊ του Ολυμπιακού επανέρχεται στην Α1, όμως τερματίζει στην τελευταία θέση και υποβιβάζεται στην Α2 για ακόμη μια φορά.

Το 2002, η ομάδα ανεβαίνει και πάλι ως πρωταθλήτρια της Α2 αλλά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της Α1 κατηγορίας. Το ρόστερ της ομάδας που κατάφερε να προβιβαστεί ως πρωταθλήτρια στην Α1 εθνική κατηγορία αποτελούνταν μεταξύ άλλων από τις: Βασιλάκη, Μανωλάκου, Καζατζή, Καραβασίλη, Διπλάρου, Λομπάνοβα και άλλες.

Τις περιόδους 2002–2003 και 2003–2004 τερματίζει στη δέκατη θέση και γλιτώνει οριακά τον υποβιβασμό, τον οποίο όμως δεν αποφεύγει την επόμενη σεζόν. Το τμήμα βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ έγιναν συζητήσεις ανάμεσα στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού ακόμα και για οριστική διάλυση του τμήματος.

Το καλοκαίρι του 2006 η ομάδα επανέρχεται στην Α1 Εθνική κατηγορία. Με χρηματοδότες τους Λιακουνάκο και Κάτσικα, το ρόστερ ενισχύθηκε σημαντικά με αξιόλογες αθλήτριες. Συγκεκριμένα, αποτελείτο από τις: Βλάχου, Κιόση, Νικούλη, Πλαγιαννάκου, Χατζηνικολάου, Κούκου, Μανωλάκου, Αλεξάντροβα, Χατζηνίκου αλλά και από τη Βουλγάρα διεθνή ακραία Γκερμάνοβα, τη Λετονή Μπορίσοβα, την Ισραηλινή Αρτμένκο αλλά και τη Σέρβα Κρστιτς. Η ομάδα πραγματοποιεί καθ'όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος πολύ καλές εμφανίσεις και καταφέρνει να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία του τμήματος στους τελικούς του πρωταθλήματος, όπου χάνει από τον Παναθηναϊκό με 3–0 στις νίκες.

Προηγουμένως, ο επιχειρηματίας Βαγγέλης Μαρινάκης (μετέπειτα πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός) είχε προχωρήσει σε ανακαίνιση του γυµναστηρίου «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη κάνοντάς το αποκλειστικά βολεϊκή έδρα με αποτέλεσμα η οµάδα να λύνει το πρόβληµα της στέγασης που είχε να αντιμετωπίσει μέχρι τότε. Στα αγωνιστικά, στο Final-8 του Κυπέλλου της ίδιας περιόδου, ο Ολυμπιακός επικρατεί για πρώτη φορά στην ιστορία του Παναθηναϊκού με 3–2 σετ, όμως χάνει την ευκαιρία να διεκδικήσει τον πρώτο της τίτλο, καθώς ματαιώνεται η συνέχεια της διοργάνωσης λόγω του θανάτου του φίλαθλου του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου, μετά από συμπλοκή οπαδών των δύο ομάδων πριν από το παιχνίδι.

Τη σεζόν 2007–2008, η ομάδα κάνει την παρθενική της εμφάνιση στην Ευρώπη απέναντι στην Κράλοβο Μπρνο από την Τσεχία και φθάνει στα προημιτελικά του Challenge Cup. Αποκλείεται όμως από την ιταλική Ίμολα, που στη συνέχεια ηττάται στον τελικό. Στο πρωτάθλημα, χάνει τον τίτλο με 2–3 νίκες από τον Παναθηναϊκό, αν και προηγήθηκε με 2–0 στη σειρά. Οι αθλήτριες που αποτελούσαν το ρόστερ της ομάδας που συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία του τμήματος σε αγώνες ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ήταν οι: Βλάχου, Κιόση, Νικούλη, Κούκου, Κόρνια, Σιμάνκοβα, Χατζηνικολάου, Μπορίσοβα Μποροβιντσεκ, Χατζηεφραίμογλου, Τένεβα και Καλαϊτζίεβα.

Από το 2007 και μετά, χάρη στην οικονομική βοήθεια των σημερινών προέδρων της ΠΑΕ και της ΚΑΕ Ολυμπιακός Ευάγγελο Μαρινάκη και Παναγιώτη Αγγελόπουλο αντίστοιχα, η ομάδα ενισχύεται με σημαντικά ονόματα της γυναικείας πετοσφαίρισης όπως ήταν η ιταλίδα διεθνής ακραία Σέκολο, η διεθνής πασαδόρος Γκλιγκόροβιτς από την Κροατία, η διεθνής φινλανδή ακραία Λέχτονεν αλλά και η διεθνής Βουλγάρα διαγώνιος Ζέτοβα, οι οποίες σε συνεργασία με τις έμπειρες ελληνίδες αθλήτριες Βλάχου, Νικούλη, Δίρβα, Χατζηνικολάου κλπ ανέβασαν σημαντικά τον πήχη αλλά και τις προσδοκίες τόσο του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, όσο και του φίλαθλου κόσμου της ομάδας.

Το 2009 φτάνει και πάλι στους τελικούς του πρωταθλήματος, αλλά χάνει με 0–3 νίκες από τον Παναθηναϊκό, κάτι που συνέβη και στο αμέσως επόμενο πρωτάθλημα του 2010, παρόλο που κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία της να πάρει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο. Την ίδια χρονιά, συμμετέχει και για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου, χάνοντας ωστόσο το τρόπαιο από τον Παναθηναϊκό με 3–1 σετ στο Ρέθυμνο.

Το 2011 έρχεται ο πρώτος πανελλήνιος τίτλος στην ιστορία του συγκεκριμένου τμήματος του Ολυμπιακού. Συγκεκριμένα, επρόκειτο για το Κύπελλο Ελλάδας, το οποίο και κατέκτησε επικρατώντας της ΑΕΚ με 3–2 σετ στον τελικό της Σάμου. Στο πρωτάθλημα τερματίζει στη δεύτερη θέση πίσω από τον Παναθηναϊκό. Οι αθλήτριες οι οποίες αποτελούσαν το ρόστερ που κατέκτησε τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο στην ιστορία του συγκεκριμένου τμήματος ήταν οι: Νικούλη, Μουστάκη, Κυριακίδου, Σαββίδου, Καβαθά, Χαντάβα, Μαγγίνα, Γιακουμή και από ξένες οι Κόλεβα, Ογκνιένοβιτς, Τζούριτς, Γκίμπσον και Τσερντσέβιτς.

Το ίδιο ακριβώς σκηνικό συνέβη και την επόμενη χρονιά. Στο πρωτάθλημα παίρνει τη δεύτερη θέση πίσω από την ΑΕΚ, ενώ κατακτά το Κύπελλο κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 3–2 σετ στον τελικό της Πρέβεζας.

Η περίοδος 2012–2013 ξεκινά με τον Ολυμπιακό να χάνει με 3–1 σετ από την ΑΕΚ για το Σούπερ Καπ που διεξήχθη στην Ελασσόνα. Παρόλα αυτά, στο Πρωτάθλημα οι "ερυθρόλευκες" κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του συγκεκριμένου τμήματος του ερυθρόλευκου συλλόγου με 3–2 νίκες επί της ΑΕΚ στους τελικούς των playoffs. Η σειρά ξεκίνησε με την ΑΕΚ να προηγείται με 2–0 νίκες (μεταφέρθηκαν τα μεταξύ τους αποτελέσματα από την κανονική περίοδο), όμως ο Ολυμπιακός πέτυχε τρεις συνεχόμενες νίκες, όλες με το ίδιο σκορ (3–1), εκ των οποίων οι δύο μέσα στην έδρα της αντιπάλου και κατάφερε να κατακτήσει τελικώς τον τίτλο.

Πέντε ημέρες αργότερα, οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες και στον τελικό του Κυπέλλου που διεξήχθη στη Σαντορίνη. Η ΑΕΚ προηγήθηκε αλλά ο Ολυμπιακός έκανε την ανατροπή, κατακτώντας άλλη μια νίκη με 3–1 σετ και το τρίτο σερί Κύπελλο Ελλάδος.

Την περίοδο 2013–2014, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας με 3–1 νίκες επί της ΑΕΚ, αν και η δεύτερη είχε το πλεονέκτημα έδρας και είχε προηγηθεί στη σειρά των τελικών με 1–0 νίκες, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας νίκησε τον Πανναξιακό με 3–0 σετ.

To 2014 διακρίνεται στο Cev cup φθάνοντας στους 16 του θεσμού αποκλείοντας την Gent και αποκλείστηκε απο την πανίσχυρη Γαλατασαράι.

Το 2015 κερδίζει, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο Αγρίνιο, τον Παναθηναϊκό με 3–0 σετ. Με την κατάκτηση αυτή ο Ολυμπιακός έφτασε τα 5 συνεχόμενα Κύπελλα Ελλάδας, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ, ενώ κατακτά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και το πρωτάθλημα, επικρατώντας του Παναθηναϊκού στους τελικούς με 3-1 νίκες.

Η τριετία 2012–2015 είναι η πιο επιτυχημένη μέχρι στιγμής στην ιστορία του τμήματος, καθώς κατάφερε να κατακτήσει τρία συνεχόμενα εγχώρια νταμπλ. Απο Wikipedia

ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ:

ΕΛΛΑΔΑ

ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ, Χριστίνα

ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΒΑ, Μαρία

ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗ, Τζωρτζίνα

ΑΡΓΥΡΙΟΥ, Γεωργία

ΑΡΤΑΚΙΑΝΟΥ, Μαριαλενα

ΒΑΣΙΛΑΚΗ, Κατερίνα

ΒΕΣΚΟΥΚΗ, Ντίνα

ΒΛΑΧΑΚΗ, Κωνσταντίνα

ΒΛΑΧΟΥ, Ιωάννα

ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΔΗ,Μαρία

ΓΙΑΚΟΥΜΗ, Δήμητρα

ΓΙΩΤΑ, Κατερίνα

ΓΚΟΡΤΣΙΑΝΟΥΚ, Ελένη

ΔΑΓΡΕ, Βάλια

ΔΗΛΑΒΕΡΗ, Αθηνά

ΔΙΠΛΑΡΟΥ, Αλεξάνδρα

ΔΙΡΒΑ, Βάια

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ, Μελίνα

ΖΑΚΧΑΙΟΥ, Κατερίνα

ΖΑΜΠΑΤΗ, Όλγα

ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, Παρασκευή

ΖΑΧΑΡΕΑ, Νικόλ

ΖΙΩΓΑ,Φερονίκη

ΚΑΒΒΑΘΑ, Άννα

ΚΑΖΑΤΖΗ, Ροδοθέα

ΚΑΚΟΥΡΑΤΟΥ, Ξένια

ΚΑΛΑΪΤΖΙΕΒΑ, Μαρίνα

ΚΑΛΑΝΤΑΡΙΔΟΥ, Αλεξία

ΚΑΠΕΛΑΝΟΥ, Βίκυ

ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ, Αρετή

ΚΕΛΕΣΙΔΗ, Ιλιονη

ΚΙΤΣΟΥ, Πόλα

ΚΙΟΣΗ, Ελένη

 ΚΟΚΚΙΝΑΚΗ, Ειρήνη

ΚΟΝΟΜΗ, Αρέτα

ΚΟΡΝΙΑ, Λάουρα

ΚΟΣΜΑ, Σοφία

ΚΟΥΚΟΥ, Ελευθερία

ΚΟΥΤΣΙΒΙΤΗ, Νίκη

 ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, Έυη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΟΥ, Εμιλυ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, Αλίκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, Λαμπρινή

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Μανωλίνα

 ΛΑΜΠΡΟΥΣΗ, Τζίνα

ΛΙΟΛΙΟΥ, Γεωργία

ΜΑΓΓΙΝΑ, Μαρία

ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ, Μαρία

ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ, Νίκη

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, Αναστασία

ΜΙΚΕΛΗ, Μαρία

ΜΙΛΙΝΤΙΓΙΕΒΙΤΣ, Ελένη

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, Χρύσα

ΜΟΥΡΑΤΙΔΗ, Δανάη

ΜΟΥΣΤΑΚΗ, Στέλλα

ΜΠΙΛΛΙΑ, Πολινα

ΜΠΟΥΖΙΟΥΝΕΡΑΚΗ, Αρετή

ΝΕΡΑΤΖΗ, Σούλα

ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ, Κατερίνα

ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Δήμητρα

ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Γιώτα

ΝΙΚΟΛΟΓΙΑΝΝΗ, Ασημίνα

 ΝΙΚΟΥΛΗ, Βασιλική

ΝΟΜΙΚΟΥ, Μαρία

ΝΤΟΛΑΠΤΣΗ, Μαρία

ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ, Παναγιώτα

ΞΕΡΙΚΟΥ, Άννα

ΞΗΡΑΔΑΚΗ, Κωνσταντίνα

ΟΡΝΙΘΟΠΟΥΛΟΥ, Αμαλία

ΠΑΝΤΕΛΙΟΥ, Νίκη

ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Καλλιόπη

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Χαρά

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΟΥ, Χρύσα

ΠΛΑΓΙΑΝΝΑΚΟΥ, Μαρία

ΣΑΒΒΙΔΟΥ, Χαρά

ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ, Ζωή

ΣΑΜΠΑΤΗ, Ιφιγένεια

ΣΙΩΡΗ, Δήμητρα

ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ, Ελένη

ΣΥΡΙΣΤΑΤΙΔΗ, Αγγελικη

ΤΑΝΗ, Ευαγγελία

ΤΕΖΑ, Αρετή

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ, Ρούλα

ΤΟΤΣΙΔΟΥ, Σια

ΤΣΙΜΑ, Ζένια

ΤΣΙΤΣΙΓΙΑΝΝΗ, Μαρία

ΤΥΜΒΙΟΥ, Λουκιάννα

ΦΑΚΟΠΟΥΛΙΔΟΥ, Αθανασία

ΦΟΥΜΑΚΗ, Θεοδώρα

ΧΑΝΤΑΒΑ, Ευαγγελία

ΧΑΤΖΗΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Νεφέλη

ΧΑΤΖΗΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ, Ευαγγελία

ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, Μαρία

ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΥ, Ελευθερία

ΧΟΥΝΤΑ, Μαριάννα

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Στέλλα

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

ΜΠΟΣΚΑΤΣΙ, Λετίσια

ΝΙΖΕΤΙΧ, Γιαμίλα

ΦΑΡΙΟΛ, Μπιάνκα

ΒΕΛΓΙΟ

ΟΛΜΠΡΕΧΤ, Φρέγια

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

ΜΠΛΑΝΚΟ, Αλεοσκάρ

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

ΓΚΕΡΜΑΝΟΒΑ, Ανέτα

ΖΕΛΙΑΣΚΟΒΑ, Βιολέτα

ΖΕΤΟΒΑ, Αντονίνα

ΙΒΑΝΟΒΑ

ΚΟΛΕΒΑ, Έλενα

ΡΑΓΚΕΛΟΒΑ

ΤΕΝΕΒΑ, Ράντι

ΤΡΙΦΟΝΟΒΑ, Κρέμη

ΤΣΒΕΤΑΝΟΒΑ, Γκαμπριέλα

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΓΚΟΜΕΣ, Μπιάνκα

ΠΑΡΑΪΜΠΑ, Μαρί

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΕΜΟΝΤΣ, Λάουρα

ΠΟΛ, Γιάνα Φραντσίσκα

ΧΙΠΠΕ, Σάσκια

Η.Π.Α

AΓΚΟΣΤ, Τέιλορ

ΓΚΙΜΠΣΟΝ, Μάλορι

ΓΟΥΪΝΤΕΡΣ, Τζάλι

ΜΕΪΦΙΛΝΤ, Άλισον

ΝΙΕΜΕΡ, Στέφανι

ΣΚΟΤ ΧΟΥΝΤ, Ρίγκαν

ΙΣΡΑΗΛ

ΑΡΤΜΕΝΚΟ, Τατιάνα

ΙΤΑΛΙΑ

ΚΑΡΑΡΟ, Τζούλια

ΣΕΚΟΛΟ, Μανουέλα

ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

ΦΕΝΤΟΤΟΒΑ, Ιρίνα

ΚΟΥΒΑ

ΣΑΛΑΣ, Βίλμα

Βιογραφικό

ΚΡΟΑΤΙΑ

ΓΚΛΙΓΚΟΡΟΒΙΤΣ, Μπλιάνα

ΛΕΤΟΝΙΑ

ΒΕΚΕΡΕ, Ινεζ

ΟΝΟΠΡΙΕΝΚΟ, Αλένα

ΜΠΟΡΙΣΟΒΑ, Τζούλια

ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ

ΜΑΛΑΣΑΪ, Ναντζέγια

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

ΚΙΣ, Κάταλιν

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΚΟΒΤΟΥΝ, Γιουλια

ΤΡΑΤΣ, Όλγα

ΡΩΣΣΙΑ

ΛΟΜΠΑΝΟΒΑ, Ναταλία

ΜΑΞΙΜΟΒΑ, Έλενα

ΣΑΛΤΣΕΒΙΤΣ, Ιουλία

ΣΕΡΒΙΑ

ΒΕΣΟΒΙΤΣ, Γιοβάνα

ΖΛΑΤΑΝΟΒΙΤΣ, Αλεξάνδρα

ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ, Μιλιτσα

ΚΡΙΣΤΙΤΣ, Σβετλάνα

ΛΑΖΑΡΕΒΙΤΣ, Άννα

ΛΟΥΚΟΒΙΤΣ, Ιβάνα

ΝΕΣΟΒΙΤΣ, Ιβάνα

ΟΓΚΝΙΕΝΟΒΙΤΣ, Μάγια

ΣΙΜΑΝΙΤΣ, Μπιλιάνα

ΤΖΟΥΡΙΤΣ, Ιβάνα

ΤΣΕΡΝΤΣΕΒΙΤΣ, Αλεξάνδρα

ΣΛΟΒΑΚΙΑ

ΜΠΡΑΜΠΟΡΟΒΑ, Ιβάνα

ΝΟΣΕΚΟΒΑ, Μαρτίνα

ΣΛΟΒΕΝΙΑ

ΜΠΟΡΟΒΙΝΤΣΕΚ, Σόνια

ΤΣΕΧΙΑ

ΜΛΕ'Ι'ΝΚΟΒΑ, Μιχαελα

ΜΟΝΖΟΝΙ, Μιχαέλα

ΜΟΥΛΣΤΕΪΝΟΒΑ, Λούσι

ΣΙΛΧΑΝΟΒΑ, Έυα

ΣΙΜΑΝΚΟΒΑ, Γιάνα

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

ΛΕΧΤΟΝΕΝ, Ριικα